Tačan datum rodjenja Hrista

Mnogi pogrešno smatraju da se godine nove era računaju od rođenja Hrista. Tačan datum rodjenja Hrista izračunat je sa više metoda a jednim metodom izračunali su autori projekta ”Nova hronologija” Anatolij Fomenko i Gljeb Nosovski. Za proučavanje drevnih dokumenata koristili su svoj autorski: matematičko-statistički i astronomski metod datiranja. Oni su otkrili da pravi hronološki razvitak čovječanstva, je mnogo kraći od opšte prihvaćenog. Znači većina istorijskih događaja su se desili mnogo kasnije, nego što smo navikli da mislimo, uključujući i Hristovo rodenje. Radi se o pitanjima istorijsko-hronološke prirode i ne odnosi na bilo koja pitanja teološkog karaktera, religijskim učenjem niti Hrišcanstvom niti bilo kojom drugom konfesijom, pitanje izračunavanja datuma je čisto naučno pitanje. Izračunavanje datuma pomoću primenjene matematike govori kada je zapravo živio Isus Hrist. Hroničari su odlučili da podijele istoriju čovječanstva na dvije ere: do Hristovog rođenja i posle. Naučnici ove periode zovu: prije nove ere i nove ere. Nova era navodno je počela sa rođenjem Isusa Hrista. Ali tako reći ili smatrati je velika greška. Datum Hristovog rođenja, konačno je formiran tek sredinom XVI vijeka, u vrijeme Gregorijanske kalendarske reforme. Sama reforma datiranja vremena je poremetila uvid o pravom datumu dogadjaja. Po poznatim dokumenrtima prvi datum rođenja Hrista izračunao je monah Dionisije Mali (Dionysius Exiguus). Astronomska nauka je razvijena u XVII – XVllI vijeku. A u to vrijeme pogrešan datum je već bio kanoniziran, u početku od rimokatoličke crkve, a zatim i od pravoslavne crkve. U XV, XVI, XVll vijeku datumi nijesu pisani kao danas. U srednjem vijeku su korišćene dvije forme zapisa sa imenom Spasitelja. Latinsko slovo ”I” prvo slovo imena Isusa i latinsko slovo X – prvo slovo imena Hrista. A kada su morali da pišu na primjer 300. godina od rođenja Hrista, pisali su i300, odnosno 300. godine od Isusa. Da bi zapisali treći vijek od Hristovog rođenja pisali su XllI, to jest llI vijek od Hrista. Očigledan primjer je marka koju je izdao L. Elzevira, koja datira iz 1595. god. Pokazatelj je i datum 1524 na gravuri Albrechta Dürera. Vidimo da prvo slovo ”I” nije samo odvojeno tačkom, od ostalih cifara, nego je i savršeno ispravno napisano kao latinsko ”i”sa tačkom. Drugim riječima, kao prvo slovo imena Isus. Na ruskoj vojno mornaričkoj karti, napravljenoj za vrijeme vladavine imperatorke Jelisavete Petrovne, sredinom XVllI vijeka. Na karti je jasno napisano ”Kranšat” pomorska precizna karta. Napisao i izmjerio po ukazu njezinog imperatorskog Veličanstva 740. godine kapetan flote Nagajev, napravljena je 750. godine. Brojevi 740 i 750 su zapisani čak i bez slova ”I”. A 750. godina je VllI vijek, a ne XVllI vijek. Postoji mnogo takvih primjera. Najvjerovatnije, latinsko slovi ”I” počelo je da se tumači kao 1000, a slovo ”X” kao 10, ali ne prije kraja XVI vijeka. I samim tim su učinili istoriju čovječanstva starijom za cijelih 1000. godina. Ali stari dokumenti sadrže i drugu, važniju informaciju. Ispostavilo se da se u starim tekstovima može naći direktno datiranje Jevanđeljskih događaja. Ovi datumi se nalaze na primjer u drevnoj ruskoj Paleji, iz Rumjancevskog fonda Sve-Ruske državne biblioteke. Paleja je stara crkvena knjiga već izašla iz upotrebe. Ali, do XVllI vijeka ona je zamjenjivala ruskim čitaocima starozavjetnu Bibliju. U Paleji se priča i o događajima iz Novog zavjeta. Ponekad ona čak i dopunjuje jevanđelje. Paleja se suštinski razlikuje od današnjeg kanona Starog Zavjeta. To nije bio samo dodatak Bibliji, već potpuno nezavisna knjiga. Ali ona opisuje iste događaje kao i savremena kanonska Biblija. U Paleji u jasnom tekstu ukazuje se istovremeno na tri datuma: Rođenje, krštenje i raspeće Isusa Hrista. Ovi datumi su zapisani na dva načina. Prvi je poznati način računanja godina po Vizantijskoj eri od Adama. A drugi – koji je izišao iz upotrebe je stari Ijetopisni način – ” Indikt ”. Ispostavilo se da ovi datumi zapisani na dva različita načina se ne slažu, iako bi trebali da se poklapaju. Računanje godina od Adama, broj godine se zapisuje jednim brojem. To je kao jedan praktično beskrajan brojač vremena. Takvo računanje koristimo i danas, samo početna tačka računanja je druga, rođenje Hrista. Sada pogledajmo indiktni način zapisivanja datuma. Ovaj metod se puno koristio u starim hronikama. U Indiktnom računanju godine su se zapisivale ne jedanim brojem kao danas, nego sa tri. Od kojih se svaki broj mijenjao, u različitim granicama. Svaki od ta tri broja je imao svoje ime: Indikt, krug Sunca i krug Mjeseca. Svaki od njih svake godine se povećavao za jedan. I kad dostigne graničnu vrijednost, vraćao se na jedinicu. A zatim se opet svake godine uvećavao za jedan. Na taj način, umjesto jednog u principu beskonačnog brojanja godina u Indiktnom načinu koristila su se tri ograničena ciklična brojača. Oni su predstavljali godinu sa tri nevelika broja oni nijesu mogli da iziđu van propisanih granica. Ovi brojevi su Indikt, koji se mijenjao od 1 do 15. Krug Sunca, se mijenjao od 1 do 28 i Krug Meseca, se mijenjao od 1 do 19. Brojevi koji su granične vrijednosti u indiktnom računanju: 15, 28 i 19 nijesu djeljivi među sobom, uzajamno su prosti, nemaju zajednički djelilac. Dakle, bilo koje njihovo ponavlje se moglo desiti tek kroz broj godina koji je jednak njihovom proizvodu. Kada ih međusobno pomnožimo, dobija se 7980. Na ovaj način ponavljanje indiktnog datuma se dešava samo jednom u 7980 godina. Drugim riječima, raspon vremena u trajanju gotovo 8000 g. indiktni način zapisuje godine potpuno nedvosmisleno. Pogledajmo Paleju, povodom rođenja Hrista u njoj se kaže: ”Godine 5500. rodio se u tijelu vječni kralj, Gospod Bog naš- Isus Hrist na dan 25. decembra. ” Ovdje je navedena 5500. godina, datum po vizantijskoj eri od Adama.  Ova godina je zapisana i na Indiktni način: Krug Sunca je bio na 13 Mjesec – 10; Indikt – 15. dan- nedelja 7 časova. Ali zapisana 5500. godina trebala bi na Indiktni način da bude ovaka: Indikt – 10. krug Sunca – 12 i Mjeseca – 9. Sličnu sliku nepoklapanja datuma vidimo i sa datumima krštenja i raspeća. Kako se to moglo dogoditi? Zar je prepisivačima bilo teško ispraviti zapise datuma i uskladiti ih meuđsobno. Fomenko i Nosovski su pretpostavili da prepisivači hronika jednostavno nijesu mogli ispraviti stare datume zapisane na Indiktni način, zato što ih nijesu razumjeli, to je arhaični sistem zapisivanja godina. Datume po vizantijskoj eri od Adama prepisivači i urednici su počeli da upisuju u hronikama u XVI-XVllI vijeku. A u starim, prvim izvorima, koji su ranije prepisivani ili uređivani datuma od Adama, kao po pravilu nema. Umjesto njih su bili arhaični, indiktni datumi. lako su pokušavali da očuvaju izvorni indiktni datum prepisivači su mogli da pogriješe, jer nijesu potpuno razumeli njihov smisao. Na primer, miješali su krug Mjeseca i starost Mjeseca, što nije isto. To je moglo dovesti do greške od mnogo godina. Naučnici su objasnili da osim slučajnih grešaka, mogle su biti i sistemske greške, koje se ponavljaju, a povezane su sa nerazumijevanjem nekih okolnosti. Ove greške mogle su se pojaviti zbog dva glavna razloga: Prvi razlog: Ne podudaranje početne tačake promjene tri ciklusa tokom godina. Na primjer, za indiktni broj, važno je kada, u kom mjesecu počinje nova godina. Početak godine od septembra, to jest od prvog septembra smatra se da je vizantijskog porijekla. U starim vremenima postojao je i junski ili egipatski početak nove godine, povezan sa početkom žetve. Takođe se ne može isključiti ni početak indikta u martu i januaru. Drugi razlog: Stari način brojanja kruga Sunca takozvani – ”vruceleto”, na prstima ruka, tabela za predstavljanje kruga Sunca i kruga Mjeseca nacrtana je u obliku dvije čovječije ruke. Jedna od njih lijeva se odnosi na krug Sunca, zvala se ruka Damaskin. Krug Sunca se zapisivao na četiri prsta, od kažiprsta do malog prsta. Danas na Damaskin ruci krugovi Sunca se povećavaju s lijeva na desno. Od kažiprsta do malog prsta. U davna vremena više nego sigurno su se zapisivali sa desna u lijevo kao što pišu danas Arapi. Ispostavilo se da tako nijesu radili kasniji prepisivači koji su prepisivali indiktne datume koji odgovaraju datumima od Adama. Naime tu sistemsku grešku su otkrili Fomenko i Nosovski. S obzirom, da u Paleji postoje istovremeno tri datuma rođenje, krštenje i raspeće pojavla se nada da će se ispravitii te greške i da će se utvrditi pravi datumi. Za rešavanje ovog ne jednostavanog zadataka Fomenko i Nosovski su napravili poseban kompjuterski program. Nakon sprovođenja relativno složenog računanja, koje je jednostavno bilo nedostupno redaktorima XVII-XVllI vijeka. Fomenko i Nosovski su dobili nekoliko mogućih datuma Hristovog rođenja. Prema hrišćanskoj tradiciji između rođenja i krštenja prošlo je 30 godina. Ali, između rođenja i raspeća – 33 godine. Fomenko i Nosovski su razmotrili sve moguće opcije, i utvrdili su da postoje samo dva rešenja koja se tačno podudaraju sa jevanđeljskim opisom. Od ova dva su izabrali to rešenje koje je potvrđeno i iz drugih izvora. Ispostavilo se da je rešenje sledeće: Rođenje – decembar 1152. god.; Krštenje – januar 1182. god.; Raspeće – mart 1185. god.. To jest vrijeme zemaljskog života Isusa Hrista je Xll vijek nove ere. Neočekivano, za zvaničnu istoriju datum rođenja Hrista može se naći prostim računanjem i u starim dokumenatima Theatrum historicuma koji opisuje istoriju svijeta od stvaranja do 1680. god. Taj dokument se zove ”Featron ili istorijski pregled ” (Theatrum historicum). Dokument je napisao na latinskom biskup Wilhelm Stratemann u XVll vijeku. 1720. god. Po naredbi Petra I ovu knjigu je preveo na ruski jezik episkop rjazjanski i muromski, Gavrilo Bužinski. Ali u maju 1749. ukazom imperatorke Jelisavete Petrovne ” Featron” je zabranjen. Praktično svi primjerci su bili zaplijenjeni.U ovoj knjizi govori se o slavljenju hrišćanskih jubileja koji su se slavili u Vatikanu od XllI do XVI vijeka. Gleb Novsovski: Mi ovu knjigu zovemo ”Luteranska hronologija” jer je napisana sa jako izraženom Luteranskom tačkom gledišta, ona opisuje svu svjetsku istoriju kao pred istoriju luteranstva. Knjiga je štampana je 1684. godine. Tu se detaljno govori o jubilejima. Detaljnim računanjem preko jubileja dokazuje se, da se događaj rođenja desio sredinom Xll vijeka. Jubileji su proslave Hristovog rođenja. Slavili su se ne svake godine, nego posle izvjesnog broja godina. Kojih godina su trebali da se slave jubileji, utvrđivali su rimske pape. Prvi, koji je utvrdio ove datume bio je papa Urban IV. 1389. on je ustanovio proslavu jubileja svakih 30 godina. I prva takva proslava je bila posle jedne godine – 1390. god. Međutim papa Bonifacije IX naredio je da se jubileji slave ne posle 30 godina, nego posle 10 godina. Ovo pravilo se zadržalo u Vatikanu do 1450. godine. A od 1450. god. po ukazu pape Nikolaja VI jubileji su počeli da se slave posle 50 godina.To zapravo sadrži jedinstven dokaz. Pomoću ne komplikovanog matematičkog računanja može se odrediti koji su datumi u kojima bi se mogao roditi Hrist po mišIjenju srednjovjekovnih papa. Ako se 1390. god. jubilej slavio kao 30-o godišnji, to jest uvećan za X puta 30 godina od rođenja, a 1450. godine, kao 50-o godišnji to jest uvećan za 50 godina, dobijaju se sledeći datumi:1300. g; 1150. g; 1000. g; 850. g.; 700. g.; 550. g.; 400. g.; 250. g.; 100. g.; -50. g. i tako dalje sa intervalom od 150 godina unazad. Začuđujuće je da u dobijenom spisku nema prve godine nove ere koju istoričari smatraju godinom rođenja Hrista. Ispostavlja se da za razliku od hroničara XVI – XVll vijeka, rimske pape XIV vijeka, zbog nečeg nijesu vjerovali da se Hristos rodio u prvom vijeku nove ere. A najzanimljivije je, da je među dobijenim datumima 1150. godina. A to je datum koji se praktično potpuno poklapa sa datumom iz ruske Palaje. Naravno da bi se priznao Xll vijek za rođenje Hrista nijesu dovoljna dva drevna dokumenta. No, postoje i druge potvrde ovog datuma. Na primjer: astronomske datiranjem pojave Vitlejemske zvijezde. Za period zemljskog života Isusa Hrista povezana su dva velika astronomska događaja. Jedan je potpuno pomračenje Sunca na dan Hristove smrti. Drugi fenomen je eksplozija nove zvijezde u godini rođenja Spasitelja. U Jevanđelju ovaj događaj je opisan kao pojava Vitlejemske zvijezde. Kada se Isus rodio u Vitlejemu judejskom u vrijeme cara Iroda u Jerusalim su stigli mudraci sa istoka i pitali: ”Gdje je novorođeni Kralj jevrejski? Videli smo njegovu zvijezdu na istoku i došli smo da mu se poklonimo.” Eksplozija zvijezde je eksplozija u Kosmosu zbog čega se ostatci zvijezde razlijeću u razne strane i ponekad formiraju klastere i magline. Jedna od takvih eksplozija je ostavila iza sebe maglinu u sazvežđu Bika, koja se zove ”Krab maglina”. Dugo vremena se mislilo da se eksplozija zvijezde u sazvježđu Bika dogodila 1054. godine. Ovaj datum je naveden u drevnim hronikama. Interesovanje za ovu maglinu se pojavilo još krajem XIX vijeka. Godine 1899. je napravljena njezina prva fotografija. U XX vijeku sa maglinom su se ozbiljno bavili naučnici: Lamplant, Dunkan, Baade, Trimbl, Bikov, Mjurej, Njugent. Ispostavilo se da je datum 1054. god. koji je naveden u hronikama nije ispravan. Zato što su astronomi uspjeli da utvrde tačno vrijeme formiranja Krab magline. Kako je to urađeno? Na fotografijama snimljenim u emisionim linijama vodonika ova maglina izgleda kao ”kraba”. lako u vidljivom spektru ta magina ima oblik oblaka. Ali ovaj oblak ima veoma svijetle emisione linije vodonika, one su boje maline. Astronomi su izmerili brzinu širenja ove magline u njezinim pojedinim oblastima. Po ovim podacima može se odrediti starost ove magline ili datum eksplozije. Pri eksploziji ostaci zvijezde razlijeću se u radijalnom pravcu. Tokom prvih nekoliko hiljada godina brzina ekspanzije ostaka zvijezde može se smatrati ravnomjernom, pošto je Kosmos vakuum, koji nema skoro nikakav otpor. To potvrđuju i fotografije Krab magline, napravljene u različitim periodima. Na osnovu fotografija iz 1899. Godine, 1973. godine i fotografija iz 2000. Godine, ustanovljeno je da se radi o postepenom usporavanju razlećenih fragmenata. Savremeni uređaji omogućavaju da se izračuna datum eksplozije brzo i precizno. Izmjeri se brzina razlijetanja fragmenata i udaljenost na kojoj su uspeli da odlete. Zatim se udaljenost podijeli sa brzinom i dobija se vrijeme leta. Dobijeni broj godina očita se unazad, i dobije se datum eksplozije. Rezultati koje su dobili razni naučnici nalaze se u jednom vremenskom intervalu od 1110. do 1170. godine. Znači drevni hroničari su pogriješili i eksplozija supernove zvijezde pri kojoj je formirana Krab maglina se desila u Xll vijeku nove ere. U ovom vremenskom intervalu se nalazi i datum rođenja Hrista kojeg su otkrili Fomenko i Nosovski u ruskoj Paleji i Featronu, 1150. – 1152. godina tako to je i bila najvjerovatnije Vitlejemska zvijezda. To da je zvijezda eksplodirala sredinom Xll vijeka, ukazuje još jedna astronomska činjenica. U Jevanđelju se kaže da zvijezda nije samo sjajila, nego se kretala vodeći mudrace na mjesto rođenja Hrista. ”I gle, zvijezda koju su vidjeli na istoku iđaše pred njima, i konačno se zaustavila na mjesto gdje je bilo novorođenče.” Ovaj opis podsjeća na kretanje komete. Uopšte pojava komete je veoma neobična pojava. Po pravilu, kometa se pojavljuje u jutarnjim ili večernjim satima. Njezini ogromni repovi prostiru se nebom. Takva pojava ne može biti neprimijećena od strane čovječanstva. Ako Jevanđelje po Mateju zapravo opisuje kometu ne iznenadujuće što na mnogim starim slikama rođenja Hrista zvijezda Vitlejema je prikazana sa jasnim repom. Na primjer, na slici Giotto-a di Bondone-a ” Poklonstvo kraljeva” vidljiv je rep ove zvijezde protegnut na lijevo i gore. Znači skoro sigurno, umjetnik je naslikao kometu, a ne zvijezdu, čiji zrak ukazuje na lokaciju novorođenog Hrista. Ili na slici ”Rođenje” srednjevjekovnog umjetnika Albrehta Altdorfera ( Albrecht Altdorfer). A evo slike na oltaru koju je u XVI vijeku naslikao Albert Direr. Iznad luka jasno su naslikana dva svijetla. zvijezda i neka izdužena svetleća kugla sa anđelom u unutrašnjosti. Vjerovatno u godini rođenja Hrista, osim eksplozije nove zvijezde, Ijudi su vidjeli i čuvenu Halejevu kometu. Ove astronomske pojave su su bile toliko jake da je moguće da su bile povezane u svijesti Ijudi kao jedinstven događaj. Može li se izračunati, da li se pojavila Halejeva kometa na primer 1152. god.? Period rotacije Halejeve komete oko Sunca je 76 godina. Zato se mogu sa visokom tačnošću izračunati svi datumi njezine pojave tokom nekoliko hiljada godina. Poslednji put Halejeva kometa je primijećena 1986. godine. Ako oduzmemo od 1986. 11 puta po 76 godina dobija se 1150. godina. Dakle Vitlejemska zvijezda i Halejeva kometa su se pojavile istovremeno 1150. god. Zodijak Hrista i Zodijak Ozirisa su očigledno različit naziv za istovetni nebeski raspored.  Iz drevnih vremena do nas su došle i druge astronomske potvrde o tačnom datumu Isusovog rođenja i raspeća. Nih su ostavili drevni i srednjovekovni astronomi. Oni su zapisali ove datume u obliku horoskopa. Danas mnogi pogrešno misle da je horoskop povezan isključivo sa astrologijom. U astronomiji horoskopom se zove položaj planeta po sazvježđima zodijaka. Sazvežđa zodijaka ima 12. Danas su njihova imena dobro poznata. Stalnim mijenjanjem položaja planeta na nebu u odnosu na fiksne zvezde, horoskop izgleda kao gigantski sat- kalendar. Ovaj nebeski kalendar Ijudi su koristili od davnina za zapisivanje datuma, posebno važnih događaja. Anatolij Fomenko i Gljeb Nosovski su dešifrovali desetine zodijaka. Među njima su i dva zodijaka u kojim su šifrovani datumi, povezani sa Isusom Hristom. Godine 1826. u Londonu je izdata knjiga ”Astrologija ” engleskog Ijekara i astrologa Ebenesa Siblija(Ebenezer Sibly). U ovoj knjizi je prikazana slika zodijaka sa horoskopim datumom rođenja Hrista. O tome govori natpis stavljen na sredini slike kao i slika rođenja Spasitelja koja se nalazi na dnu stranice. Anatolij Fomenko i Gljeb Nosovski su odlučili da provjere koji je datum zabilježen u tom zodijaku. Da li on odgovara uobičajenom datumu rođenja Hrista? Pomoću kompjuterskog programa ”Horos” uradili su sve neophodne proračune. Postalo je jasno da u ovom horoskopu postoji samo jedno ispravno rešenje. Datum koji je zapisao nepoznati astronom je 25. decembar 1151. god. Ne čudi što se ovaj horoskop još uvijek smatra jeretičkim. Ovaj jedinstveni zodijak priznaje tradicionalnu istoriju činjenicu pogrešnom, na kraju to je još jedna nezavisna potvrda datuma rođenja Isusa Hrista koju su izračunali Fomenko i Nosovski. Ispostavilo se, da se u starim knjigama može naći ispravan datum rođenja, uprkos mnogo vjekovnom trudu istoričara Skaligerovske škole, koji su uništili hiljade nepodobnih. Drugi datum u vezi sa Isusom Hristom Fomenko i Nosovski su otkrili u Egiptu. Autori nove hronologije mnogo godina izučavali spomenike drevnog Egipta. Posebno interesovanje kod njih su izazvali zodijci, koji ukrašavaju svodove mnogih egipatskih grobnica i hramova. Pri dešifrovanju egipatskih zodijaka postalo je jasno da svi zapisani datumi na njima se odnose na period od XI do XV vijeka nove ere. Među njima postoji jedna kojim je zabilježen tačan datum raspeća Isusa Hrista. Riječ je o čuvenom okruglom denderskom zodijaku, ili kako ga još zovu ”Zodijaku Ozirisa”. ”To je ogromna slika, niski reljef u kamenu, on pokazuje zodijak, prikazane su zvijezde, položaj planeta, simbolika koja nam je dobro poznata iz tekstova srednjeg vijeka. Datirali smo ovaj zodijak, kaže Fomenko, nastavljajući prethodna istraživanja naučnika posebno Nikolaja Morozova, koji je prvi postavio pitanje o tome što datum koji daju istoričari i astronomi za taj zodijak je netačan. Ako se datira zodijak, nezavisno od pretpostavljenog apriori datiranja, što smo mi i uradili, dobija se potpuni drugi datum – 1185. godina, kraj Xll vijeka nove ere.” Tačnije 20. mart, 1185. godine. To je bila srijeda, prvi dan punog Mjeseca, početak jevrejske Pashe koja se slavila sedam dana. Dakle, četvrtak je bio Pashalni. A u Jevanđelju se govori: da je ”Tajna večera” bila upravo na Pashalni četvrtak. Pashalni je takođe bio i petak. Jevanđelja tvrde da je Isus razapet u petak. Zbog toga se može dati tačan datum Hristovog raspeća. To je 22. mart 1185. godine. Ali u Jevanđelju postoji jedna protivrečnost. U njemu je rečeno da je na dan Hristove kazne, bilo pomračenje Sunca. I astronomi i istoričari dobro znaju da ako se u hronikama spominje takva velika astronomska pojava kao što je solarno pomračenje, moguće je sa velikom preciznošću da se utvrdi datum događaja koji se desio. Ali stvar je u tome što na dan raspeća Hrista nije moglo biti pomračenje Sunca. Kao što smo već rekli, to je bila Pashalna sedmica. A jevrejska Pasha počinje sa punim mjesecom. A pun mjesec i pomračenje Sunca ne mogu biti istovremeno. U stvari, potpuno pomračenje Sunca je bilo mjesec dana posle završetka Pashe, 1. maja 1185. godine. Najvjerovatnije smrt Hrista i pomračenje Sunca su se jednostavno sjedinili u svijesti Ijudi, i našli na sranice Biblije, kao događaji koji su se desili istovremeno. Ali zašto autori nove hronologije smatraju da datum zašifrovan na okruglom denderskom zodijaku je direktno povezan sa Hristom? O tome da su Oziris i Hrist jedna ista osoba mi smo mnogo pisali, i ne samo mi. Mi nijesmo prvi koji su to rekli. Dakle, ako je u Zodijaku Ozirisa napisan određeni datum, to se on prirodno odnosi na Hrista. Stoga mi koristimo datiranje Zodijaka Ozirisa za Hrista. I tako kao i u ruskoj Paleji, i drevni egipatski okrugli denderski zodijak ukazuje na 1185. godinu kao datum raspeća Hrista. I ne samo da astronomski proračuni i drevni Ijetopisi govore o tome da je Isus Hrist živio u Xll vijeku naše ere, ovo ima još jednu potvrdu Torinski ili Sveti pokrov. Do naših dana malo je došlo materijalnih dokaza jevanđeljskih događaja. Jedan je od njih je Sveti pokrov. To je četirimetarsko laneno platno u kojem je po predanju Josip iz Arimateje umotao tijelo Isusa Hrista, nakon njegovog stradanja na krstu i smrti. Od 1578. godine pokrov se čuva u specijalnom kovčegu u katedrali Jovana Krstitelja u Torinu. Zato je danas poznat pod nazivom ”Torinski pokrov”. Prema zvaninčoj istorijskoj verziji, prvi put ova relikvija je pokazana narodu 1353. god. u francuskom gradu Lirey. Posle skoro dva vijeka pojavljuje se u Torinu, a zatim 100 godina se nalazio u kapeli Saborne crkve u Torinu. Tada u Sabornoj crkvi za čuvanje pokrova napravljen je specijalni kovčeg. U tom kovčegu relikvija je spokojno ostala praktično do kraja XIX vijeka, dok nijesu odlučili da je fotografišu. Godine 1898. po naredbi crkvenih vlasti fotograf Seconde Pia je napravio prve fotografije ”Svetinje”, i otkrilo se nevjerovatno. Na negativu se iznenada pojavila jasna pozitivna slika obrisa čovječijeg tijela sa prednje i zadnje srane. Postalo je očigledno da pokrov čuva u sebi misteriozni otisak. Ako se pogledaPokrov pri običnom osvetljenju, to je malo primjetno. Ali na negativu je dobijena veoma jasna slika, bili su vidljivi čak i mali detalji. Rezultati istraživanja odbacuju sumnju da su taj otisak jednostavno nanijeli na tkanini, nekim genijalnim načinom. Bilo je vidljivo da je izmijenjena sama struktura tkanja, a kapi krvi su prave, pri tom one su pale na tkaninu prije pojave otiska. Nije bilo sumnje kome je pripadao ovaj otisak. Torinski pokrov čuva obris tijela Isusa Hrista. Naučnici su odlučili da odrede starost svetinje. 1988. godine odlučeno je da se odredi starost tkanine metodom radioaktivnog ugljenika. Od Svetog pokrova odrezan je je mali uzorak, širine 10 mm. i dužine 70 mm. On je podeljen na tri dijela koji su poslati na ispitivanje u najboljim radio- ugljenikovim laboratorijama u svijetu. Državnom univerzitetu u Arizoni SAD, na Oksfordskom Univerzitetu Velika Britanija i Saveznom Politehničkom institutu u Švajcarskoj. Naučnici su proučavali te djelove nezavisno jedni od drugih Rezultati istraživanja bili su senzacionalni. U ovom slučaju dobio se datum koji je izazvao u vrijeme kada je objavljen veliki šok u naučnoj zajednici. Ispostavilo se da taj datum nije prva godina naše ere kako se pretpostavljalo, apriori, nego negdje oko Xll vijeka nove ere sa greškom od plus, minus 50-100 god. Ovo datiranje se savršeno poklapa sa datumom, datiranja života Hrista u Xll vijeku n. e. Stručnjaci su skloni da misle da su najtačniji zaključci Oksfordske laboratorije. Britanski naučnici su označili najkraći interval datiranja. Od 1090. do 1265. god., a u nekim člancima čak označavaju godinu, kojom je tačno bio datiran Totinski pokrov – 1150. god. Naravno, da istoričari nijesu zadovoljni sa ovom opcijom. Niko ne želi da prizna da je vrijeme proizvodnje ovog platna Xll vijek. Mnogi naučnici još uvijek nazivaju pokrov falsifikatom. Oni su spremniji i da priznaju da on nije napravljen u XII, nego u XIV vijeku. I da je napravljen kao imitacija da se obmanjuju Ijudi. Po zvaničnoj istoriji u XIV vijeku on je pokazan prvi put. Ali ovaj pokrov je bio poznat dugo prije nego što je pokazan u Lirey-u. Gde se on nalazio do sredine XIV vijeka? Veruje se da se do početka XllI vijeka Sveti pokrov čuvao u hramu Svete Sofije u Konstantinopolju. Dakle, u Evropu je donešen sa Istoka. U istočnoj pravoslavnoj tradiciji pokrov se ne spominje. Ali, na istoku postoji druga veoma poštovana svetinja ” Sveti Mandilion”. Njemu su posvećene Pravoslavne ikone i veliki praznik u Svetoj Nedjelji. Drugi naziv za Spas (Spasitelj) je ”Ubrus” u starom ruskom jeziku riječ ”ubrus” značila je maramu, ili dugačka široka tkanina. Upravo isto što i pokrov. Zbog toga, mnogi istraživači su se davno sjetili da Evropski pokrov i ruski ”Spas nerukotvoreni ” je isti predmet. Ali na Torinskom pokrovu ima otisak cijelog tijela, a na ubrusu samo lice sveca? U istorijskim dokumentima može se naći grčki naziv za ”Spas nerukotvoreni ” Tetradiplon, što znači složen u četvero. Najvjerovatnije Torinski pokrov dugo su čuvali tako sklopljenog, pa je bilo vidljivo samo lice sveca, i čuvali su ga u Rusiji. Zato ova svetinja toliko slavljena u Rusiji, na Zapadu je nepoznata. Najvjerovatnije, svetinja je iznijeta iz Rusije u vrijeme ”velikih previranja”, kada je Rusija bila uništena i opljačkana od strane strane vojske, to jest početkom XVll vijeka.  Danas radio- ugljenikova analiza se smatra najpreciznijom za odeđivanje starosti bioloških objekata. Posle 1988. godine ponovljenu analizu pokrova, niko nije provodio. Rezultati istraživanja Anatolija Fomenka i Gljeba Nosovskog govore da prava epoha zemaljskog života Isusa Hrista je Xll vijek nove ere to potvrdjuju i drevni dokumenti i astronomsko datiranje i rezultati radio- karbonske analize Svetog pokrova. To znači u XVI vijeku da su istoričari ili pogriješili I pomjerili datum rođenja Hrista mnogo godina u prošlost.