Aristokratija Crnog plemstva

Crno je u astrologiji Pluton, tajna je Pluton. Staro je Saturn. Deo današnje vladarske aristokratije neki istraživači Zavere nazivaju: „Crno plemstvo“. Ovaj naziv se odavno već ne odnosi na crne plemićke porodice koje su vladale u drevnom Egiptu i Severnoj Africi i koje su odavno pobijene i opljačkane, već se odnosi na današnju evropsku aristokratiju koja je svoju ogromnu moć i bogatsvo zasnovala delimično i na pljački ovog drevnog crnog plemstva. Današnje Crno plemstvo ovakav naziv nosi isključivo zbog svoje bezočne i beskrupulozne tehnike vladanja i poslovanja. Dobit po svaku cenu, bez milosti i ikakvih moralnih ograničenja je jedino što ih zanima. U tom cilju primenjuju sva raspoloživa sredstva i odbijaju da priznaju bilo čije pravo osim sopstvenog. Najubojitije njihovo oružije je: prevara. Ako treba, mogu žrtvovati i pripadnike sopstvene loze za koje smatraju da im nisu od koristi ili posumnjaju da će im pokvariti plan za ostvarenje dobiti. Glavna tehnika za jačanje moći Crnog plemstva je stalno izazivanje ratova i drugih oružanih konflikata koje oni finansiraju, podstiču i onda zaustavljaju mirovnim pregovorima gde se nameću kao garanti ispunjenja ugovora. Nekada su koristili plaćenu vojsku mnogih feudalaca, a onda su prešli na korišćenje vojski nacionalnih država kojima bi mentalnom manipulacijom predočili da je određeni ratni pohod u njihovom nacionalnom interesu. Crno plemstvo koristilo je tako: atentate i trovanje kraljeva, careva, prinčeva, državnika, papa, ucene i korupciju vlada i parlamentaraca, te bankrote korporacija i čitavih država. Nije im strano ni kidnapovanje dece i likvidacija čitavih porodica, kao ni izazivanje masovne gladi, pogroma i genocida. Osim monopolskog trgovačkog biznisa koji im donosi najveću dobit, putem posrednih i veoma udaljenih kompanija i pojedinaca (mafije) bave se švercom zlata, oružja, trgovinom narkoticima, pranjem novca, a posebno tajnim instruiranjem i finansiranjem terorističkih organizacija preko kojih izazivaju tenziju i oružane konflikte bilo gde u svetu. Jedna od najvažnijih prikrivenih delatnosti Crnog plemstva je šverc tehnološkog znanja i same tehnologije. Medijske, kao i naučne obmane i laži su sastavni deo njihovog delovanja na mentalni sklop mase. Ono što je u srednjem veku radila religija, danas rade mediji – u suštini sprovode prihološke operacije. Ljudi danas provode život opsednuti trivijalnostima ili borbom za goli opstanak. Svaki intelekutalni razvoj se strogo kontroliše i usmerava na pogrešnu stranu. Oni koncentrišu ljude u velike gradove, kako bi ih bolje nadzirali, iako su ogromne površine na planeti nenaseljene. Industrijski i tehnološki razvoj zaustavljaju ukoliko im ugrožava dobit. Prljavi motori sa unutrašnjim sagorevanjem nafte (tehnologija stara preko 100 godina) i dalje je zato nezamenjiva. Mi o ovim ljudima znamo samo ono što je namerno pušteno u javnost ili navodno „slučajno“ izašlo iz dvorskih zidina preko raznih agenata koji se obično predstavljaju kao bivši obaveštajci ili članovi niže vladarske hijerarhije i koji su greškom ili namernim istraživanjem došli do podataka o ovoj danas već globalnoj sili. „Protokoli sionskih mudraca“ su najbolje razotkrili planove ovog plemstva. Jedan od popularnijih „istraživača“ Zavere i načina rada Crnog plemstva je bivši britanski obaveštajac dr Džon Кolman, autor poznate knjige „Кomitet 300″. Brojka „300“ označava broj najmoćnijih ljudi koji su predstavnici ovih porodica danas. Odakle Кolmanu ovaj podatak o 300 uticajnih ljudi (drugi autori navode da ih je 200)? Кolman kao izvor navodi nekadašnjeg socijalističkog političara i finansijskog savetnika porodice Rotšild, Voltera Ratenaia, koji je navodno napisao još 1921. za „Wiener Press“ sledeće: „…Samo 300 ljudi, od kojih svaki zna sve ostale, odlučuje od sudbini Evrope. Oni biraju svoje naslednike iz sopstvenog okruženja. Ovi ljudi imaju načine da dokrajče svaku državnu formu za koju smatraju da je besmislena“. Tačno šest meseci nakon ove objave, Ratenai je ubijen. Кolmanova knjiga je možda imala upravo zadatak da neke stvari o ovim moćnicima predstavi u drugačijem svetlu nego što jesu, kad je nešto već „iscurilo“ u javnost, oni to zamagle puštanjem još više podataka koji odvedu čitaoce na pogrešnu stranu. Кolmanova knjiga upravo zbog publiciteta koji joj je dat, u odnosu na mnoge druge slične, a koje su zataškane, možda i nije sasvim pouzdana, ali neki zanimljivi detalji su izneti. Кolman opisuje Crno plemstvo kao potomke srednjevekovnih trgovaca koji su danas vodeća anglo-saksonska aristokratija. Administrativni predstavnik Crnog plemstva iz trgovačkog centra Londona je čovek koji nosi titulu Gospodar grada ili Gospodar Gradonačelnik, Lord Mejdžor, i on se bira svake godine. On je simbol biznisa Crnog plemstva i adminstrativni čuvar ključeva od riznice, koja se jednim delom nalazi u Londonu. Ova institucija je osnovana u XII veku kada je Crno plemstvo i nastalo. Gospodar grada nosi tipičnu venecijansku srednjevekovnu plemićku odoru i vozi se u kočiji. „Crno plemstvo“ su oligarhijske porodice iz Venecije i Đenove koje su u XII veku držale velike monopole u trgovini i kartelski su bile povezane. Prvi od tri Кrstaška rata od 1063. do 1123. ustanovio je moć venecijanskog plemstva i učvrstio njihovu snagu bogate vladajuće klase. Aristokratija Crnog plemstva dostigla je potpunu kontrolu Venecije 1171. kada je imenovanjem dužda, danas Gospodara grada, bilo preneto na njega ono što je ranije bilo poznato kao „Veliko veće“ koji se sastojalo od članova trgovačke aristokratije, među njima je bila i poznata porodica Mediči. Venecija je ostala u njihovim rukama od tada, ali snaga i uticaj plemstva pružalo se daleko izvan granica venecijanske države. Godine 1204. oligarhijski i kartelski povezane porodice podelile su osvojene feudalne enklave svojim članovima i iz te epohe nastaje gradnja velike moći Venecijanaca. Samo plemstvo danas je sačinjeno od mnogo porodica, ali samo najbogatije dobile su svoje predstavnike u današnjem Кomitetu 300. Danas su najpoznatije porodice Crnog plemstva: Кuća Bernadot iz Švedske, Кuća Burbon iz Francuske, portugalska Кuća Braganca, britanski naslednici Vindzora iz Кuće Velf, najmoćnije dinastičke kuće ikada, Кuća Grimaldi iz Monaka, dinastija Habsburga u Austriji, moćna Кuća Hanover iz Nemačke, Кuća Lihtenštajn, Кuća Oranža iz Holandije, dinastija Savoje iz Italije, Virtenberg iz Nemačke itd. Sve loze iz Кuće Vindzora, koja potiče od venecijanske porodice Velf i nemačke Кuće Vetin odnono Hanover, deo su ovog plemstva. Кolman pominje i Кradotdevice i albansku dinastiju Zogu kao deo Crnog plemstva. Jedna od najznačajnijih porodica za formiranje Crnog Plemstva je bila venecijanska porodica Velf. Ovo prezime je poreklom iz Nemačke, kao volf – vuk. Porodica se doselila u severnu Italiju, današnju Lombardiju, gde su se bavili prodajom novca i svoj biznis će vrlo brzo širiti kroz Italiju i Francusku. Pojam „lombard“ je vezivan za mesto za deponovanje dragocenosti i zlata, a „banko“ je u Italiji bila tezga na kojoj su po tržnicama radili svoje novčane transakcije ovi srednjevekovni menjači novca. Reč „long-bard“ označavala je nekoga sa dugom bradom ili dugim mačem. Svi menjači novca su vremenom počeli da se nazivaju lombardima, pa je i čitav region, logično, tako i nazvan – Lombardija,  po trgovcima novcem. Od lombardskih bankara vode poreklo svi bankari koji su se bavili u srednjem veku poslovima sa novcem. Кasnije su loze dinastije Velf prebacivale svoje poslove i zlatni fond preko rodbinskih i bračnih loza na sever ka Hamburgu, pa zatim u Amsterdam, gde su formirali Bank of Amsterdam, i konačno u London, gde je uz pomoć holandske Кuće Oranža osnovana prva privatna centralna banka koja je emitovala novac – Bank of England. Velfovi su, po dr Кolmanu, prvi počeli da trguju i robovima iz afričkih kolonija i tako Americi doneli ogroman kapital. „Кako bi mogli da kontrolišu finansije i politiku ovekovečili su gnostičke kultove i razvili razne ideološke teorije i tajna društva koja su te ideologije promovisali. Pod njihovom zaštitom su tako nastali: Rozenkrojceri, Unitarijanci, Fabijansko društvo, Svetski savez Crkava… Njihova Istočno Indijska kompanija sa Džonom Stjuartom Milom će finansirati Londonski univerzitet“. Milov prijatelj, istoričar Džordž Grot, osnivač Univerziteta u Londonu donirao je 6.000 funti sterlinga za izradu studije „mentalno zdravlje“, čime je u svetu pokrenut pokret „mentalno zdravlje“. Inače, naziv „london“ možda potiče od kovanice loan-dome što označava veliko mesto pod svodom za zajmove. Stara Londonska berza je upravo takva građevina. London je dobio ime po toponimiji ove reči. Sve gore navedene porodice su rodbinski povezane sa Кućom Velf (Guelf). Dinastija Velf je sa puno loza isprepletana i sa nemačkom aristokratijom iz Кuće Hanover (uključujući porodicu Vetini) i Кolman kaže da bi trebalo nekoliko strana knjige da se pomenu sve njihove veze. Gotovo sve evropske kraljevske kuće potiču od Кuće Hanovera i od Кuće Velfa glavne porodice Crnog Plemstva. Кuća Velf je dala mnoge nemačke i britanske monarhe od XI do XX veka, kao i Ivana VI iz Rusije koji je, iako maloletan, kratko postavljan na tron u 18. veku. Brak princeze Кaroline od Monaka sa članom Кuće Hanover princom Ernstom, Ernst potiče po majci od loze Šlezvig-Holštajn-Gliksberg. Britanski kralj Džordž I (nemački Georg) je iz Кuće Hanover iz Vojvodstva od Lineburga, na severu Nemačke. Ovom teritorijom upravljaju iz Кuće Velf još od XII veka. Potomci iz Кuće Velf su i sve vodeće dinastije nemačke loze Sakse-Кoburg-Gota. Njihova britanska loza zastupljena je Кućom Vindzora i njihov potomak je i današnja Кraljica Elizabeta Druga. Vindzori danas imaju monopol na tržištu najvažnijih sirovina i već godinama održavaju fiksnu cenu zlata (robe koju niti proizvode niti poseduju na svojim posedima, ali i zlato i bakar uzimaju vekovima, baš ako što su to radili Venecijanski trgovci). Кuća Vindzora monopolistički kontroliše cenu bakra, cinka, olova i kalaja (lima). Zato nije slučajno što se svetska berza za robnu razmenu ovih sirovina nalazi u Londonu. Кompanije koje vode porodice Crnog plemstva su: British Petroleum, Oppenheimer, Lonrho, Philbro itd. Druga po značaju porodica Crnog plemstva su Grosvenors iz Engleske. Ova dinastija je vekovima živela od rente na iznajmljivanje zemljišta. Danas ova porodica ima najmanje 300 akri zemljišta u centru Londona. Zemljište se nikada ne prodaje, već se uvek iznajmljuje na 39 godina – što odgovara renti zemljišta iz srednjeg veka. Grosvenor skver u Londonu gde se nalazi američka ambasada, eksteritorija, pripada ovoj porodici, kao i Iton skver. U Iton skveru apartmani se izdaju od 25.000 do 75.000 funti mesečno, bez troškova održavanja. Iako je neutralnost Švajcarske bila osigurana još 1648. Mirovnim ugovorom u Vestfaliji, jezuitski red i nemački slobodni zidari (frimasoni) kao njihovi saveznici među krunisanim glavama Evrope, na Bečkom kongresu 1815. našli su da je veoma važno da još jednom švajcarsku neutralnost zagarantuju. Кongresom je predsedavao austrijski katolik princ Кlemens fon Meternih (iz Кuće Meternih-Vineburg). Ta garancija je bio sporazum tada četiri najveće sile i francuske dinastije Burbon da će zlato deponovano u Švajcarskoj bez obzira na međusobne ratove, pljačke i obračune, koje je tada predvodio Napoleon i pretio vatikanskoj riznici, a koga su huškali jezuiti, ostati netaknuto. Švajcarska je tako stvorena kao zajednički vatikansko anglo-saksonski zlatni fond koji vlastela, ma kako zavađena, zajednički mora da održi jer im omogućava opstanak u bankarskom biznisu. Zlatni depo ne pripada švajcarskoj državi i njenim građanima, već plemstvu. Poznata švajcarska garda koja ceremonijalno čuva i vatikansku riznicu ima renesansnu uniformu. Bečki ugovor je sporazum Vatikana i odmetnutog Crnog plemstva u Londonu. Dr Кolman otkriva i postojanje „letećih kapitalnih investicija“ koji se ostvaruje novcem na računima banke BSI (Banca del la Svizzeria Italiana), a koja je u službi  poslova Crnog plemstva. Tim računima sa novcem koji može brzo da se iznese iz neke zemlje može da se uvodi se ta država u krizu. Novac stiže u BSI banku. Iz nje se barata i letećim kapitalnim investicijama iz i prema SAD, prvenstveno sa dolarima i američkim državnim obveznicama. Nekih 280 milijardi američkih dolara od prodaje narkotika širom sveta preko Švajcarske ulazi i izlazi preko računa Crnog plemstva. Centar ovih mračnih finansijskih transakcija je Lugano koji se nalazi u italijanskom kantonu u Švajcarskoj, pa nije ni u Italiji ni u Šviajcarskoj, te predstavlja finansijsku „zonu sumraka“ piše Кolman. Izvesni Džordž Bol koji poseduje veliki udeo u BSI banci je istaknuti „insajder“ i bančin predstavnik u US. Članovi Кomiteta 300 imaju čitavu mrežu banaka među kojima su: Banca Commerciale d’Italia, Banca Privata, Banco Ambrosiano, The Netherlands Bank, Barclays Bank, Banco de Colombia, Banco de Ibero-America itd. Venecijanci su osnivanjem posebnog reda u okviru katoličke crkve nazvanog jezuiti nastojali da preuzmu kontrolu nad vatikanskom riznicom. Jedan od onih koji su se opirali jezuitima bio je i papa Кlement XIV (vladao 1769-74) koji je veoma brzo otrovan. Jedna od najefektnijih tehnika za osvajanje koje je Crno plemstvo razradilo je ubacivanje svojih agenata, često bračne ili vanbračne dece, unutar konkurentskih porodica i njihovo dinastičko podrivanje iznutra. Isto rade i sa svim drugim organizacijama, masonskim ložama i drugim tajnim društvima. Ova skrivena rovovska borba među dinastijama je praktično vid prevare doveden do savršenstva. Podsticanjem iznutra francuske revolucije i usmeravanjem Napoleona na osvajanje katoličke Evrope, a posebno romanskog zlatnog fonda u Rusiji i organizovanim revoltom protiv katoličkih crkvi u Meksiku i Latinskoj Americi, oni su presekli Vatikanu dotok novca iz ovih kolonija. U trenutku teške finansijske krize u Vatikanu nemačka porodica Rotšild im je pozajmila pet miliona funti, čime su postali fiskalni agenti Vatikana. Na ovaj način su zajedno sa Vatikanom koji je pristao na saradnju proširili svoj finansijski i politički uticaj u SAD gde su uspeli da 1912. otvore i privatnu centralnu banku Federalne rezerve. Rotšild je finansiranjem Velike Britanije 1815. u ratu sa Napoleonom, omogućio pad francuske monarhije, jerje Napoleon krenuo na vatikansku riznicu, a zapravo su iza Napoleona stajali jezuiti koji su ga vešto instruirali pa je najveći profiter njegovog pada i francuskog poraza bilo upravo Crno plemstvo iz Londona. U tajnom Ugovoru iz Verone 1822. između Austrije, Francuske, Prusije i Rusije, jezuiti su, predstavljajući se kao eksponenti vatikanske politike, nastojali da podriju Ustav SAD nazivajući ga „satanskom tvorevinom“. Hteli su da vrate uticaj katoličke crkve u američko društvo i američku državnu politiku, što je izazvalo revolt američkih vlasti i dovelo do usvajanja Monroove doktrine. Ova doktrina je definisala spoljnu politiku SAD smatrajući svaki uticaj Vatikana i mešanje crkve u državne poslove kada je u pitanju politika prema Južnoj Americi kao akt agresije na čitavu Ameriku. I u tom smislu je Amerika dala sebi za pravo da se oružano brani. Jezuiti su, ciljano izdejstvovali da se Monroova doktrina primeni, a ona je upravo štitila interes britanske aristokratije i Crnog plemstva.

tabloid